آیات و روایات با موضوع عقل معاش

عقل معاش

سوره نجم، آیه ۳۹و۴۰

وَ أَنْ لَیْسَ لِلإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی وَ أَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُری

و نیست از برای انسان مگر کوشش و تلاشی که انجام داده است و قطعاً ثمره کوشش و تلاش خود را خواهد دید.

سوره اعراف، آیه31

یَا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَکُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ

ای فرزندان آدم، زیورهای خود را در مقام هر عبادت به خود برگیرید و بخورید و بیاشامید و اسراف مکنید، که خدا مسرفان را دوست نمی‌دارد.

سوره انعام، آیه 141

وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَیْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُکُلُهُ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَیْرَ مُتَشَابِهٍ کُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ

و او آن خدایی است که برای شما بستانها از درختان داربستی و درختان آزاد و درختان خرما و زراعتها که میوه و دانه‌های گوناگون آرند و زیتون و انار و میوه‌های مشابه و نامشابه آفرید. شما هم از آن میوه‌ها هرگاه برسد تناول کنید و حق آن را (زکات فقیران را) در روز درو و جمع‌آوری آن بدهید و اسراف نکنید، که خدا مسرفان را دوست نمی‌دارد.

سوره فرقان، آیه٦٧

وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا

و آنان هستند که هنگام انفاق (به مسکینان) اسراف نکرده و بخل هم نورزند، بلکه احسان آنها در حد میانه و اعتدال باشد.

سوره روم، آیه23

وَمِنْ آیَاتِهِ مَنَامُکُمْ بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَابْتِغَاؤُکُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ

و از نشانه‏ های او خواب شما در شب و روز است، و تلاش و کوششتان برای بهره گیری از فضل پروردگار (و تامین معاش) در این امور نشانه‏ هایی است برای آنها که گوش شنوا دارند.

سوره اسراء، آیه26

وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا

و حق خویشاوند را به او بده و مستمند و در راه‌مانده را [دستگیرى کن‌] و ولخرجى و اسراف مکن.

سوره اسراء، آیه 27

إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کَانُوا إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِرَبِّهِ کَفُورًا

که مبذران و مسرفان برادران شیطانهایند، و شیطان است که سخت کفران (نعمت) پروردگار خود کرد.

سوره اسرا، آیه 29

وَلَا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِکَ وَلَا تَبْسُطْهَا کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا

نه دست خویش از روى خست به گردن ببند و نه به سخاوت یکباره بگشاى که در هر دو حال ملامت‌زده و حسرت‌خورده بنشینى.

سوره انعام،آیه141

وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَیْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُکُلُهُ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَیْرَ مُتَشَابِهٍ کُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ

و او آن خدایی است که برای شما بستانها از درختان داربستی و درختان آزاد و درختان خرما و زراعتها که میوه و دانه‌های گوناگون آرند و زیتون و انار و میوه‌های مشابه و نامشابه آفرید. شما هم از آن میوه‌ها هرگاه برسد تناول کنید و حق آن را (زکات فقیران را) در روز درو و جمع‌آوری آن بدهید و اسراف نکنید، که خدا مسرفان را دوست نمی‌دارد.

سوره مائده،آیه87

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ

ای اهل ایمان، حرام نکنید طعامهای پاکیزه‌ای که خدا بر شما حلال نموده، و (از حدود و احکام خدا) تجاوز نکنید، که خدا تجاوزکنندگان را دوست نمی‌دارد.

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله:

إِنَّ مِنَ الذُّنُوبِ ذُنُوباً لَا یُکَفِّرُهَا صَلَاةٌ وَ لَا صَدَقَةٌ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَا یُکَفِّرُهَا قَالَ الْهُمُومُ فِی طَلَبِ الْمَعِیشَة

بعضی از گناهان به وسیله نماز و صدقه هم آمرزیده نمی شوند. سوال شد یا رسول الله!پس چه چیز موجب آمرزش آن است؟ فرمود: جدیت و تلاش در طلب معیشت.

(بحار الأنوار، ج‏۷۰، ص: ۱۵۷)

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله:

العِبادَةُ سَبعونَ جُزءا، و أفضَلُها طَلَبُ الحَلالِ

عبادت هفتاد جزء دارد که بهترین آن کسب حلال است.

(مستدرک الوسائل، ج13، ص12، باب3)

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله:

کُلٌّ مُیَسَّرٌ لِمَا خُلِقَ لَه

همه شما کار کنید، اما متوجه باشید که هر کس برای کاری آفریده شده است که آن کار را بهتر و با سهولت انجام می‌دهد.

(بحار الأنوار ج‏4، ص: 282)

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله:

ثَلاثٌ مُنجِیاتٌ: العَدلُ فی الرِّضا و الغَضَبِ، و القَصدُ فی الغِنى و الفَقرِ، و مَخافَةُ اللّه ِ فی السِّرِّ و العَلانِیَةِ

سه چیز نجات بخش است: رعایت عدالت در حال خشم و خشنودى، میانه روى در توانگرى و تهیدستى و ترس از خدا در نهان و آشکار.

(کنز العمّال، 43867)

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله:

الکادُّ على عِیالِهِ کالمُجاهِدِ فی سبیلِ اللّه ِ

کسى که براى [کسب روزىِ] خانواده اش زحمت بکشد، مانند مجاهد در راه خداست.

(محمدباقربن‌محمدتقى مجلسى، بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۳۲۴)

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله:

الإقْتِصادُ فِى النَّفَقَةِ نِصْفُ الْمَعِیشَةِ

میانه روى در مخارج زندگى نیمى از معیشت انسان را تأمین مى کند.

(کنزالعمّال، ح 5434، مطابق نقل میزان الحکمه)

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله:

طَلَبَ الحَلالِ فَریضَةٌ عَلى کُلِّ مُسلِمٍ و مُسْلِمَةٍ

به دنبال روزی حلال رفتن، بر هر مرد و زن مسلمان لازم است.

(بحارالأنوار، ج۱۰۳، ص۹)

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله:

لَیسَ الجِهادُ اَن یضرِبَ بِسَیفِه فی سَبیلِ اللهِ؛ اِنَّما الجِهادُ مَن عالَ والِدَیهِ و عَالَ وَلَدَهُ، فَهُوَ فِی جِهادٍ؛ وَ مَن عَال نَفسَهُ یَکفها عَن الناسِ فَهُوَ فی جهادٍ

جهاد فقط آن نیست که کسی در راه خدا شمشیر زند؛ بلکه سرپرستی، آن فرد، از پدر و مادر و فرزندانش نیز جهاد است، پس چنین کسی در حال جهاد است؛ و نیز آن کس که خود را تأمین می‌سازد تا از مردم بی‌نیاز باشد، او هم در حال جهاد است.

(کنزالعمال، ج ۱۶، ص ۴۶۹)

امام على (ع):

یا بُنَیَّ اُوصِیکَ بتَقوَى اللّه ِ فی الغِنى و الفَقرِ ، و کَلِمَةِ الحَقِّ فی الرِّضى و الغَضَبِ ، و القَصدِ فی الغِنى و الفَقرِ ، و بِالعَدلِ علَى الصَّدیقِ و العَدُوِّ ، و بِالعَمَلِ فی النَّشاطِ و الکَسَلِ ، و الرِّضى عَنِ اللّه ِ فی الشِّدَّةِ و الرَّخاءِ

فرزندم! تو را سفارش مى کنم به تقوا داشتن از خدا در دارایى و نادارى و حق گویى در خشنودى و خشم و میانه روى در توانگرى و تهیدستى و دادگرى با دوست و دشمن و کار و عمل در سرزندگى و بى حوصلگى و خشنودى از خدا در سختى و آسایش.

( تحف العقول، 88)

امام على (ع):

لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ یُنَاجِی فِیهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ یَرُمُّ مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ یُخَلِّی بَیْنَ نَفْسِهِ وَ بَیْنَ لَذَّتِهَا فِیمَا یَحِلُّ وَ یَجْمُلُ وَ لَیْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ یَکُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِی ثَلَاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِی مَعَادٍ أَوْ لَذَّةٍ فِی غَیْرِ مُحَرَّم‏

مؤمن را سه ساعت است: ساعتی که در آن با پروردگارش به راز و نیاز است (عقل معاد)، ساعتی که در آن زندگانی خود را کارساز است (عقل معاش)، ساعتی که در حلال و نیکو با لذّت نفس دمساز است و خردمند و عاقل را نسزد که جز در پی سه چیز رود: زندگی را سرو سامان دادن، یا در کار معاد گام نهادن، یا گرفتن کام از چیزهای غیر حرام.

(نهج البلاغه کلمات قصار، کلام 390)

امام على (ع):

مَنِ قَصَدَ فِی اَلْغِنَى وَ اَلْفَقْرِ فَقَدِ اِسْتَعَدَّ لِنَوَائِبِ اَلدَّهْرِ

کسى که در حال دارایى و ندارى میانه‌روى کند به راستى براى سختى‌هاى روزگار آماده شده است.

(غرر الحکم، ترجمه رسولی محلاتی،ج ۲، ص ۳۱۷)

امام على (ع):

اِذا ارادَ اللهُ بِعَبْدٍ خَیْراً اَلْهَمَهُ الاقتصادُ وَ حُسْنَ التدبیر، وَ جَنَّبَهُ سُوءَ التَّدبیرِ وَ الاِسرافِ

هر گاه خداوند خیر بنده ای را اراده کند، به او میانه‌روی و نیکو تدبیر کردن را الهام می‌کند و از سوء تدبیر و اسراف دورش می‌کند.

(غرر الحکم و درر الکلم، جلد۱، صفحه۲۹۱)

امام على (ع):

لَنْ یَهْلِکَ مَنِ اِقْتَصَدَ

آن کس که میانه روی در پیش گیرد هرگز هلاک نگردد.

( غرر الحکم و درر الکلم، جلد۱، صفحه۵۵۵)

امام على (ع):

العَقلُ أنَّکَ تَقتَصِدُ فَلا تُسرِفُ، و تَعِدُ فلا تُخلِفُ، و إذا غَضِبتَ حَلُمتَ

خرد آن است که میانه روى کنى و از زیاده روى بپرهیزى و وعده دهى و خلف وعده نکنى و هر گاه به خشم آمدى، بردبارى نشان دهى.

(غرر الحکم و درر الکلم، جلد۱، صفحه۶۸۰)

امام على (ع):

أَلَا وَ إِنَّ إِعْطَاءَ الْمَالِ فِی غَیْرِ حَقِّهِ تَبْذِیرٌ وَ إِسْرَافٌ وَ هُوَ یَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِی الدُّنْیَا وَ یَضَعُهُ فِی الْآخِرَهِ …

بخشش مال در مورد نابجا اسراف و تبذیر است و این کار شخص را در دنیا سربلندی‌ می‌ دهدولی‌ در آخرت موجب سرشکستگی‌ است.

(نهج البلاغه، خطبه ۱۲۶)

امام على (ع):

مَنِ اِقْتَصَدَ خَفَّتْ عَلَیْهِ اَلْمُؤَنُ

هرکس میانه رو باشد (صرفه جویی کند) هزینه اش سبک گردد.

(غررالحکم و دررالکلم، جلد۱، صفحه۶۰۹)

امام على (ع):

حُسْنُ اَلتَّدْبِیرِ یُنْمِی قَلِیلَ اَلْمَالِ وَ سُوءُ اَلتَّدْبِیرِ یُفْنِی کَثِیرَهُ

حُسن تدبیر ، دارایى اندک را رشد مى دهد و سوء تدبیر ، ثروت بسیار را به باد فنا مى دهد.

(غرر الحکم و درر الکلم , جلد۱ , صفحه۳۴۵)

امام على (ع):

مَنْ صَحِبَ الاْقْتِصادَ دامَتْ صُحْبَةُ الْغِنى لَهُ وَجَبَرَ الاْقْتِصادُ فَقْرَهُ وَخَلَلَهُ

کسى که همنشین میانه روى باشد غنا و بى نیازى پیوسته همنشین او خواهد بود و اقتصاد فقر او را جبران و مشکلات او را برطرف مى سازد.

(غررالحکم، ح 8071)

امام على (ع):

مَنْ لَمْ یُحْسِنِ اَلاِقْتِصَادَ أَهْلَکَهُ اَلْإِسْرَافُ

هر کس میانه رو نباشد اسراف او را از پای در می آورد.

(غررالحکم و دررالکلم، جلد۱، صفحه۶۰۲ )

امام على (ع):

إذا رَغِبتَ فی صَلاحِ نَفسِکَ فعلَیکَ بالاقتِصادِ و القُنوعِ و التَّقلُّلِ

اگر خواهان خودسازى هستى، باید صرفه جویى و قناعت و کم خواهى را پیشه کنى.

(غرر الحکم : 4172)

امام باقر(ع):

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ مَا خَیْرٌ فِی رَجُلٍ لَا یَقْتَصِدُ فِی مَعِیشَتِهِ مَا یَصْلُحُ لَا لِدُنْیَاهُ وَ لَا لآِخِرَتِهِ

فرمودند: خیر ندارد مردی که در معیشتش مقتصد نیست و اصلاح نخواهد شد، نه دنیای او و نه آخرتش.

(وسائل‏الشیعة،ج17،ص66)

امام باقر(ع):

الْکَمَالُ کُلُّ الْکَمَالِ(ثلاثه): التَّفَقُّهُ فِی الدِّینِ وَ الصَّبْرُ عَلَى النَّائِبَةِ وَ تَقْدِیرُ الْمَعِیشَةِ

کمال هر انسانی در سه چیز می‌باشد: شناخت عمیق دین و صبر بر مصیبت و برنامه ریزی در معیشت است.

(اصول کافی ،ج1 ، ص32)

امام صادق(ع):

إِنَّ مع الاسراف قِلَّةُ الْبَرَکة

همانا بی برکتی همراه زیاده روی است.

(وسائل الشیعه، ج 15، ص 261)

امام صادق(ع):

ضَمِنْتُ لِمَنْ اِقْتَصَدَ أنْ لا یَفْتَقِرُ

من ضمانت مى کنم کسى که میانه روى پیشه کند هیچ گاه فقیر نشود.

(کافى، ج 4، ص 53، ح 6)

امام صادق(ع):

مِنَ الْمُرُوءَةِ أَنْ تَقْتَصِدَ فَلَا تُسْرِفَ وَ تَعِدَ فَلَا تُخْلِف‏

مروت این است که فرد میانه روی در امور مالی پیشه کند و اسراف نکند و وعده بدهد و تخلف نکند.

(مستدرک‏الوسائل، ج13، ص54)

امام صادق(ع):

اِنَّ الْقَصْدَ اَمْرٌ یُحِبُّهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ وَاِنَّ السَّرَفَ یُبْغِضُهُ حَتّى طَرْحُکَ النَّواةَ فَاِنَّها تَصْلَحُ لِشَیْء وَحَتّى صَبُّکَ فَضْلَ شَرابِکَ

میانه روى را خداوند متعال دوست دارد و اسراف و زیاده روى مورد خشم اوست حتى اگر اسراف در انداختن هسته خرمائى باشد که قابل مصرف است یا زیادى آبى که خورده شده، باشد.

(تحف العقول، ص 301)

امام صادق(ع):

اِنَّ السَّرَفَ یُورِثُ الفَقرَ وَ اِنَّ القَصدَ یُورِثُ الغِنی

اسراف موجب فقر می شود و میانه روی ثروتمندی ایجاد می کند.

(وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۲۵۸)

امام صادق(ع):

إِنَّ السَّرَفَ یُورِثُ الْفَقْرَ و إِنَّ الْقَصْدَ یُورِثُ الغِنیبه

به درستی که اسراف و زیاده روی موجب تنگدستی و اقتصاد و میانه روی باعث ثروت و بی نیازی است.

(وسائل الشیعه، جلد 15، ص 258)

امام کاظم(ع):

مَن بَذَّرَ و أَسرَفَ زالَت عَنهُ النِّعمَةُ

هر کس ولخرجی و اسراف کند، نعمت از او زایل می شود.

(تحف العقول، ص ۴۰۳)

امام رضا (ع):

انَّ الَّذِی یَطْلُبُ مِنْ فَضْلِ یَکُفُّ بِهِ عِیَالَهُ أَعْظَمُ أَجْراً مِنَ الْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ

آن کس که با کار و کوشش، در جست و جوی مواهب زندگی برای تأمین خانواده خویش است، پاداشی بزرگ تر از مجاهدان راه خدا دارد.

(تحف العقول، صفحه 808)

امام حسن عسگری (ع):

وَ اعْمَلْ‏ لِدُنْیاکَ‏ کَأَنَّکَ تَعِیشُ أَبَداً

برای دنیایت به‌گونه‌ای سعی و تلاش نما که گویی همواره در آن خواهی بود.

( مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل‏، ج ۱۲، ص ۵۲)