امروزه تامین سرمایه مورد نیاز کسب وکارهای نوپا، یکی از چالش های مهم کارآفرینان است. همچنین به دلیل ریسک سرمایه گذاری خطرپذیر، موسسات مالی و بانک ها اغلب تمایل کمتری به سرمایه گذاری در این نوع پروژه ها نشان می دهند. اما با ظهور شبکه های اجتماعی، تامین سرمایه از طریق جمع‌سپاری به عنوان یکی از روش های جدید برای جلب رضایت خرده سرمایه گذاران در تامین سرمایه برای پروژه های پرمخاطره مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش روزافزون اینترنت و شبکه های اجتماعی مرزها در ارتباطات حذف شده و مفاهیم جدیدی نظیر شبکه سازی و بهره برداری از سرمایه های اجتماعی مطرح شده است. در سال های اخیر جمع‌سپاری در دنیا به عنوان یک روش جذب سرمایه به صورت جدی مورد توجه قرارگرفته است و ایده های بسیاری از این طریق تحقق یافته اند. جمع‌سپاری یک روش مناسب برای تأمین مالی انواع پروژه ها اعم از فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می باشد و این فرصت را در اختیار کارآفرینان می گذارد تا از طریق این پلتفرم، مشارکت افراد جامعه را برای تأمین مالی طرح های خود جلب نمایند. این روش به عنوان جایگزینی برای سرمایه گذاری سنتی بکار می رود (شوینبچر و لاراد، ۲۰۱۰). تأمین سرمایه جمعی بر مبنای سهام، شیوه جدیدی از جمع آوری سرمایه برای کارآفرینان است. در این نوع از جمع‌سپاری، سرمایه های کم و زیاد جمع آوری می شوند و بدین گونه کارآفرینان را قادر می سازد که از موانعی چون دردسرهای گرفتن وام بانکی و نداشتن سرمایه، عبور کرده و مستقیماً از مشارکت سرمایه های خرد مردم، سرمایه لازم را جذب کنند. سرمایه گذاری جمعی بر مبنای سهام، مکانیسمی برای تأمین سرمایه شرکت های نوپا و کسب وکارهای کوچکی می باشد که هنوز شرایط لازم برای عرضه شدن در بازار بورس را ندارند. در این شیوه، سهام شرکت های نوپا به صورت آنلاین به گروهی از مردم برای سرمایه گذاری عرضه می شود. سرمایه گذاران برای یک کسب وکار خاص مبلغی می پردازند و در ازای آن به نسبت پولی که پرداخته اند سهام دریافت می کنند. بدین منظور بایستی ارزش هر سهم از طرحی که سرمایه گذار تمایل به مشارکت در آن را دارد، از قبل مشخص شود تا معامله شفاف تر باشد و تأمین مالی انجام پذیرد.

هدف این پژوهش تخمین سرمایه مورد نیاز برای راه اندازی استارتاپ ها و به دنبال آن ارزش‌گذاری کسب و کارهای نوپا است. راه های زیادی برای تعیین ارزش یک شرکت یا دارایی وجود دارند. برخلاف شرکت های بالغ، شرکت های جوان و تازه تأسیس ویژگی های مشترک دارند که استفاده از برخی شیوه های ارزش‌گذاری را محدودتر می کنند. همچنین موقعیت یک شرکت در چرخه حیات خود، در انتخاب روش ارزش‌گذاری مؤثر می باشد. ازاین رو در این پژوهش سعی شده است تا روش هایی جهت ارزش گذاری کسب و کارهای نوپا معرفی شوند. این مقاله به معرفی روش های ارزش گذاری کسب و کارهای نوپایی پرداخته است که از طریق جمع‌سپاری اقدام به تامین مالی می کنند.

در خصوص مطالعات پیرامون مبحث ارزش‌گذاری، داموداران(۲۰۱۰) روش‌های جریان نقد تنزیل شده، ارزش‌گذاری نسبی و اختیار واقعی را برای ارزش‌گذاری شرکت‌های جوان و تازه تأسیس پیشنهاد می کند. داموداران توضیح می دهد که چگونه برای شرکت های جوان از مدل جریان نقد تنزیل شده می توان استفاده کرد. پژوهش‌های بسیاری روش جریان نقد تنزیل شده را برای ارزش‌گذاری کسب و کارهای جوان و نوپا پیشنهاد می کنند. ارزش‌گذاری کسب وکارهای نوپا به ویژه در مراحل ابتدایی با مشکلاتی اعم از عدم وجود داده های تاریخی و عدم قطعیت در خصوص آینده، همراه است. فستل و همکاران (۲۰۱۳) در مطالعه خود، روش جریان نقد تنزیل شده را برای ارزش‌گذاری کسب و کارهای نوپا که در مراحل اولیه از رشد خود هستند، بکار می برند. علاوه بر استفاده از روش‌های ذکرشده در کتاب داموداران، در پژوهش پاسکال و جیمنز (۲۰۰۸) روش های چندمرحله ای ارزیابی پروژه ها و کسب و کارهای نوپا پیشنهاد شده است. در این پژوهش با توجه به ماهیت کسب و کارهای نوپا دو روش تنزیل جریان نقد از رویکرد درآمد محور و بلک شولز از رویکرد اختیار واقعی، برای تامین مالی از طریق روش جمع‌سپاری مناسب شناخته شده اند. صورت‌های مالی حسابرسی شده شرکت‌های بورسی با حوزه فعالیت مشابه خدمات بانکی طی سالهای ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۵اخذ شده است. از مقایسه نتایج این رویکردها می توان اعتبار ارزش بدست آمده را صحه گذاری کرد. نزدیک بودن نتایج دو روش حاکی از برآورد مناسب ارزش پروژه مورد مطالعه دارند.

جهت مطالعه متن کامل مقاله کلیک کنید