با گسترش روز افزون کسب وکارهای کوچک در اقتصادهای پیشرفته و درحال توسعه، رویکردهای نوینی جهت تامین مالی این کسب وکارها ظهور نموده است که به روش های تامین مالی جایگزین شهرت یافته اند. رویکردهای تامین مالی جایگزین نیاز به تعهدات و ضمانت های سنگین و متعدد برای سرمایه پذیر را که معمولا در رویکردهای تامین مالی سنتی منجر به ایجاد موانعی جهت جذب سرمایه می گردد حذف نموده و تامین مالی را تسهیل نموده است. یکی از این روش های تامین مالی، روش جمع‌سپاری مالی است. در این روش در یک بستر مبتنی بر اینترنت و با بهره گیری از پلتفرم های مختص این روش، سرمایه های افراد جهت مقاصد مختلف تجاری و یا غیرتجاری جذب می گردد. در فرآیند جمع‌سپاری، به طور یقین، سرمایه گذاران تمایل دارند تا در پروژه های جمع‌سپاری ای مشارکت نمایند که با موفقیت سپری می شود (سرمایه مورد نیاز تامین می گردد) و همچنین سرمایه پذیران به دنبال ارائه پروژه جمع‌سپاری خود به نحوی می باشند که احتمال موفقیت پروژه را حداکثر نمایند. جمع سپاری ترکیبی از دو کلمه جمعیت و برون سپاری به انبوه مردم است. در واقع جمع سپاری یک فراخوان عمومی در اینترنت برای مشارکت دادن جمعی از مردم در فعالیت هایی همچون حل مسئله، شرکت در یک ایده، نوآوری، تولید و فرآیندهای ارائه خدمات است و در واقع حمایت مبالغ کم افراد زیاد به صورت داوطلبانه از یک پروژه ایده یا طرح هست. از جمع سپاری با عناوینی نظیر بانکداری اجتماعی یا تأمین مالی دموکراتیک نیز یاد می شود (Kuppuswamy and Bayus2018). جمع سپاری به ٤ دسته قابل تقسیم می باشد (Freedman and Nutting2015): اهدا محور ، جایزه محور ، سهم محور، بدهی محور.

در جمع سپاری اهدا محور، اهداکنندگان مقادیر بسیار کمی از هزینه های پروژه را اهدا می نمایند. همانطورکه از نام این روش پیداست، در بسیاری از موارد جمع سپاری اهدا محور، سود یا پاداشی در انتظار اهداکنندگان در قبال پیشرفت موفق پروژه نیست. معمولاً از این روش جمع سپاری در تأمین مالی پروژه های غیرانتفاعی نظیر ساخت پل، مدرسه و یا پروژه های خیریه نظیر ساخت مدرسه، بیمارستان، تولید یک دارو و ... استفاده می شود. در روش جایزه محور یا مبتنی بر پاداش هر فرد با شرکت در پروژه جایزه ای دریافت می کند که می تواند به صورت هدیه یا امتیاز باشد که همین عامل مانند موتور محرکی باعث جذابیت سرمایه گذاری می شود و یا حالت دیگر این روش حالت پیش خرید کردن است که افراد محصولی را که هنوز تولید نشده خریداری می کنند و در واقع کمک به فرآیند تولید می نمایند. روش سهم محور به عنوان تأمین مالی فعال در نظر گرفته می شود زیرا حامیان علاوه بر سرمایه گذاری، مشارکت فعالانه ای در فرآیند تولید و توسعه محصول خواهند داشت. در واقع بنا بر میزان سرمایه گذاری فرد در پروژه، مالکیت دارایی های پروژه به فرد انتقال می یابد. جمع سپاری بدهی محور نظیر اخذ وام از بانک می باشد با این تفاوت که وام دهنده شخص یا گروهی از اشخاص و یا موسسه ای غیر از بانک می باشد. در این حالت، قرض دهنده انتظار پاداش و یا مالکیت بخشی از دارایی پروژه را ندارد بلکه به دنبال بازپرداخت اصل پول سرمایه گذاری و سود آن در یک جریان مالی ثابت پرداختی می باشد. گزارش ها نشان می دهد که مبتکران و همینطور حامیان آنان علاقه مند به ابزارهایی هستند که به آنان در پیش بینی نتیجه جمع‌سپاری(موفقیت یا شکست جمع‌سپاری) کمک کند و آنان را در تصمیم گیری قبل از انجام جمع‌سپاری یاری نماید. بعلاوه پیش بینی وضعیت آتی یک پروژه جمع‌سپاری، با توجه به ویژگی های آن، می تواند به بنیانگذاران و سرمایه گذاران پروژه کمک نماید تا ریسک سرمایه گذاری خود را کاهش دهند و انتخاب ‌های بهینه تری را اتخاذ نمایند. در این پژوهش تمرکز بر ارائه مدلی مبتنی بر روش های داده کاوی جهت پیش بینی موفقیت پروژه های جمع‌سپاری مالی است. بدین منظور پس از استخراج ویژگی های موثر بر موفقیت پروژه های جمع‌سپاری مالی (۱۲ ویژگی) با استفاده از مرور ادبیات، از دو گام اساسی انتخاب ویژگی و طبقه بندی جهت مدل سازی استفاده شده است. نتایج این تحقیق می تواند به سرمایه گذاران و سرمایه پذیران جمع‌سپاری مالی جهت تصمیم گیری پیرامون انتخاب پروژه هایی با احتمال موفقیت بالاتر و همچنین ارائه بهتر پروژه ها جهت موفقیت در جذب سرمایه کمک نماید.

جهت مطالعه متن کامل مقاله کلیک کنید